Za granicami psychologii klasycznej wyrosła czwarta, potężna siła – psychologia transpersonalna, nazywana również transcendentalną. W centrum jej zainteresowania są przeżycia szczytowe, które można nazwać mistycznymi, granicznymi, uzdrawiającymi. Psychologia transpersonalna pojawiła się jako odpowiedź na to, czym nie potrafi się kompleksowo zająć psychoanaliza, behawioryzm i podejście humanistyczne. Dlatego została nazwana czwartą siłą w psychologii. Przedrostek trans oznacza: przez, poprzez albo poza. Persona to osoba, człowiek, istota. Jak łatwo się domyślić, ten nurt zajmuje się takimi doświadczeniami człowieka, które wymykają się uproszczonym badaniom psychologicznym czy eksperymentom, w które zaangażowani są ludzie zamknięci w określonej przestrzeni z określonym zadaniem do wykonania. Nurt ten przez lata był traktowany z pobłażaniem, ale z każdym rokiem znajduje coraz więcej zwolenników. Wszystko zaczęło się w roku 1969 – wtedy w Ameryce pojawił się pierwszy numer magazynu „Journal of Transpersonal Psychology”. Powstał on z inicjatywy trzech badaczy: Abrahama Maslowa, Stanislava Grofa i Anthonego Suticha. Można w nim znaleźć definicję psychologii transpersonalnej, z której wynika, że zajmuje się ona „badaniem najwyższego potencjału ludzkiego oraz rozpoznaniem, zrozumieniem i realizacją jednoczących, duchowych i transcendentnych stanów świadomości”.